*** 2. მეორე უცხოური ენა საბაზო საფეხურზე
შესავალი
სტანდარტში შედეგებისა და სამიზნე ცნებების სახით განსაზღვრულია გრძელვადიანი მიზნები.
შინაარსი აღიწერება საგნობრივი ქვეცნებებისა და თემატური ბლოკის/თემების სახით.
შედეგების მიღწევის ინდიკატორები მიგვითითებს, თუ რა უნდა შეფასდეს სწავლა-სწავლების პროცესში სასწავლო თემის ფარგლებში.
სტანდარტის შედეგები
სტანდარტში გაწერილ თითოეულ შედეგს წინ უძღვის ინდექსი, რომელიც მიუთითებს საგანს, სწავლების საფეხურსა და სტანდარტის შედეგის ნომერს; მაგ., IIუცხ.საბ.1.:- „IIუცხ“- მიუთითებს მეორე უცხოურ ენას;
- „საბ“ - მიუთითებს საბაზო საფეხურს;
- „1“- მიუთითებს სტანდარტის შედეგის ნომერს.
ქვეცნებები სამიზნე ცნებების მიხედვით
|
სამიზნე ცნება
|
ქვეცნებები, ქვესაკითხები
|
|
ჟანრი
|
კომუნიკაციის სიტუაციური
მახასიათებლები
-
|
კომუნიკაციის მიზანი,
მონაწილეები, თემა, ადგილი და დრო;
|
|
წერითი კომუნიკაციის ჟანრები
|
·
პრაგმატული
ტექსტები (მაგ. განრიგი/პროგრამა, გზის მარშრუტი, აფიშა, ანონსი, და სხვ.);
·
კორესპონდენცია
(მაგ., ღია ბარათი, მეგობრული წერილი,
გზავნილი);
·
საინფორმაციო-შემეცნებითი
ტექსტები (მაგ., ცნობარი, ანოტაცია, ბუკლეტი, პოსტერი, ბროშურა და სხვ.);
|
|
ზეპირი მეტყველების ჟანრები -
|
·
დიალოგი, ინტერვიუ, რეპორტაჟი, პრეზენტაცია, ზეპირი განცხადება, დისკუსია, ყოფით-საინფორმაციო
რადიო ან ტელეგადაცემა (კულინარული, ამინდის პროგნოზი და სხვ.).
|
|
ტექსტის სტრუქტურა
|
·
მაორგანიზებელი ვერბალური და არავერბალური
ელემენტების განლაგება (მაგ., სათაური,
ქვესათაური, აბზაცი, რუბრიკა,
ილუსტრაცია, სქემა, ლოგო);
·
სასვენი
ნიშნები;
·
ვიზუალური
ეფექტები (ილუსტრაციები, ტიპოგრაფიული მინიშნებები -
დახრილი, წვრილი/მსხვილი შრიფტი, ხაზგასმა).
|
|
არავერბალური კომუნიკაციის საშუალებები
|
· ინტონაცია, მახვილი, პაუზა, ხმის ტემბრი, მეტყველების ტემპი (ზეპირ ტექსტში).
|
|
სტრატეგიები
|
·
კითხვის,
მოსმენის, ლაპარაკის და წერის სტრატეგიები.
|
|
სამეტყველო ქმედება
|
ფუნქციური სამეტყველო ქმედებები:
ინტერაქცია სოციალური ურთიერთობისას
|
·
ვინმეს/საკუთარი თავის წარდგენა; დახმარების თხოვნა, კეთილი
სურვილის გამოხატვა; ტელეფონზე ინტერაქცია (ზარზე პასუხი, თანამოსაუბრის
ვინაობის დადგენა, მობოდიშება,
დალოდების თხოვნა, საუბრის დასრულება; მადლობის გადახდა), ფამილარული და თავაზიანი
მიმართვის ფორმები;
|
|
ინტერაქცია ინფორმაციის მოსაპოვებლად
|
· პირადი
და სხვისი მონაცემების გაცვლა: ეროვნება, სადაურობა, საცხოვრებელი ადგილი,
მობილური ნომერი, დაბადების თარიღი; რაიმე საგნის/პიროვნების შესახებ (რა არის, ვინ არის);
|
|
ინტერაქცია ემოციებსა და გრძნობებზე
|
·
სიხარულის, სიამოვნების,
ბედნიერების განცდის გამოხატვა; მოწყენილობის, სევდის გამოხატვა; დამშვიდება;
შიშის, ფიზიკური ტკივილის გამოხატვა; აღფრთოვანების გამოხატვა; გამოხატვა იმისა,
თუ რა გირჩევნია; კმაყოფილების/უკმაყოფილების გამოხატვა;
|
|
ინეტრაქცია შეხედულებებისა და დამოკიდებულების შესახებ
|
·
საკუთარი
თვალსაზრისის გამოხატვა; დადასტურება ან უარყოფა; გამოხატვა იმისა, რომ რაიმე
იცი ან არ იცი, შეგიძლია/არ შეგიძლია; გამოხატვა იმისა, რომ რაიმე გახსოვს ან
დაგავიწყდა; რაიმეს შეხსენება; საკუთარი სურვილების, მსგავსების/ განსხვავების,
მეტობის/ნაკლებობის აღნიშვნა);
|
|
ინტერაქცია ქმედებებსა და საქმიანობებეზე
|
·
ბრძანების
ან ინსტრუქციის მიცემა; დახმარების თხოვნა; შეკვეთის მიცემა; თხოვნაზე პასუხის
გაცემა ყოყმანით, დათანხმებით, უარის თქმით; რაიმეს გაკეთების თხოვნა/
შეთავაზება; შეთავაზებაზე დადებითი ან უარყოფითი პასუხის გაცემა; რჩევის მიცემა;
გაფრთხილება; გამხნევება; ნებართვის თხოვნა/მიცემა; აკრძალვა; დამუქრება;
დაპირება; საყვედურის მიცემა);
|
|
დროისა და სივრცის შესახებ
|
·
დროის მონაკვეთების
აღნიშვნა; დროში - აწმყოში, წარსულსა თუ
მომავალში - ლოკალიზება; დასაწყისის, დასასრულის აღნიშვნა;
განმეორებადობის, ხანგრძლივობის, სიხშირის აღნიშვნა; სივრცის შესახებ
ადგილის/ადგილმდებარეობის აღნიშვნა; მანძილის დაზუსტება; მოძრაობის აღნიშვნა);
|
|
ლოგიკური კავშირების გამოხატვა
|
·
(მიზეზი, შედეგი, მიზანი).
|
|
ენობრივი საშუალებები
|
ლექსიკა
|
·
სემანტიკური კავშირები - სინონიმები, ანტონიმები, ომონიმები,
ლექსიკური ბუდეები (მაგ., პური, მეპურე,
საპურე);
·
შესიტყვებები, ფრაზეოლოგიზმები;
·
სიტყვები და შესიტყვებები დროითი, სივრცითი, რაოდენობრივი, თვისებრივი მოცემულობებისა და ლოგიკური კავშირების გამოსახატავად;
|
|
გრამატიკა
|
·
ფონეტიკა
·
ორთოეპია
·
მორფოლოგია
·
მართლწერის საკითხები
·
სინტაქსი
|
|
|
სტრატეგიები
|
·
ლექსიკის
და გრამატიკის სწავლის სტრატეგიები
|
|
კულტურათა დიალოგი
|
სოციოკულტურული რეალიები
|
მაგ., ზნე-ჩვეულებები, ადათ-წესები, ქცევისა და მეტყველების
ეტიკეტი;
|
|
კულტურული არტეფაქტები
|
მაგ.,
სიმღერა, სპექტაკლი, სახვითი ხელოვნების ნიმუში, ფილმი, პოეზიის ნიმუში;
|
|
ენაში აღბეჭდილი სამყარო
|
მაგ., კომპოზიტები, ანდაზები, მყარი შესიტყვებები,
ფრაზეოლოგიზმები.
|
ძირითადი თემატური ბლოკები და სასწავლო თემები
თემატური ბლოკებში წარმოდგენილია ის სავალდებულო შინაარსობრივი საკითხები, რომლებიც ითვალისწინებს მოსწავლეთა ასაკობრივ ინტერესებსა და მოთხოვნებს და შეესაბამება ენობრივი ცოდნის მოცემულ დონეს.
I. თანატოლების ცხოვრება (მაგ., ოჯახი, სამეგობრო წრე, ფასეულობები, ყოველდღიური საქმიანობები, არდადეგები, მოგზაურობა, ემოციები, ინტერესები, ჰობი, სპორტი, დაბადების დღე, ახალი წელი, მარშრუტი, ამინდი, გარეგნობა, ჩაცმულობა, გართობა, განათლება);
II. ადამიანი და ბუნება (მაგ., ქალაქი და სოფელი, ბუნებრივი მოვლენები, ამინდი, ცხოველთა სამყარო, გეოგრაფიული ცნობები);
III. ცნობები სამიზნე ქვეყნის შესახებ (მაგ., დღესასწაულები, ეროვნული კერძები, ცნობილი ღირსშესანისნაობები, ცნობილი ადამიანები, ლეგენდები, არტეფაქტები).
სასწავლო თემების ფარგლებში შედეგების მიღწევის ინდიკატორები
სტანდარტის ზოგადი კრიტერიუმები დაკონკრეტდება ცალკეულ თემაში წარმოდგენილი შინაარსის გათვალისწინებით.
შედეგების მიღწევის ზოგადი ინდიკატორები - ნებისმიერი თემის ფარგლებში მოსწავლემ უნდა შეძლოს: ჟანრი (IIუცხ.საბ.1,2,3,4,5) · მოსმენა/კითხვა/ მოსმენა-ყურება - განსახილველ თემატიკაზე კონკრეტული წერილობითი/ზეპირი ჟანრის ტექსტებზე დაყრდნობით მოსასმენი/საკითხავი ამოცანების გადაჭრა სათნადო სტრატეგიების გამოყენებით; · წერა/წერითი მეტყველება - ნაცნობ თემატიკაზე წერილობითი ჟანრის ტექსტების შექმნა სათანადო სტრატეგიების გამოყენებით: სტრუქტურული მახასიათებლების დაცვა, მიზნის შესაბამისად აზრის თანმიმდევრულად ჩამოყალიბება (ქრონოლოგიური, სივრცითი თუ ლოგიკური კავშირების გამოკვეთა მარტივი ენობრივი საშუალებების გამოყენების გზით); · ლაპარაკი/ზეპირი მეტყველება - ზეპირი ჟანრის ტექსტების (მაგ, ინტერვიუ, დიალოგი, პრეზენტიცია) მახასიათებლების დაცვით ნაცნობ თემატიკაზე გასაგებად და თანმიმდევრულად ლაპარაკი საკომუნიკაციო სიტუაციის შესაბამისი არავერბალური კომუნიკაციის საშუალებებისა (ინტონაციის, მახვილის, პაუზის, მიმიკა-ჟესტიკულაციის) და სტრატეგიების გამოყენებით; · ინტერაქცია - ნასწავლ თემატიკაზე ზეპირ თუ წერილობით ინტერაქციაში მონაწილეობა, ინტერაქციის სტრუქტურირება - ინტერაქციის წამოწყება, ინტერაქციაში თანმიმდევრულად ჩართვა, ინტერაქციის დასრულება; სამეტყველო ქმედება (IIუცხ.საბ.2,3,4,5) · ნაცნობ საკომუნიკაციო სიტუაციაში ფუნქციური სამეტყველო ქმედებების მიზნობრივად განხორციელება სათანადო ნასწავლი გამონათქვამებისა და ლექსიკურ-გრამატიკული ცოდნის გამოყენებით; ენობრივი საშუალებები (IIუცხ.საბ.1,2,3,4,5) · სათანადო სტრატეგიების გამოყენებით თემაში ნასწავლი ლექსიკური თემატიკისა და გრამატიკული საკითხების ცოდნის ფუნქციურ კონტექსტებში მართებულად გამოყენება; კულტურათა დიალოგი (IIუცხ.საბ.5) - თემაში შესწავლილი კულტურული და სოციოკულტურული თავისებურებების წარმოჩენა და გაზიარება.
|
დანართები - საშუალო საფეხურის ენობრივი შინაარსი ენების მიხედვით
რუსული ენა
1. Грамматика | 1.1. Фонетика Соотношение звуков и букв. Гласные и согласные звуки. Твердые и мягкие, звонкие и глухие согласные. Слово, слог. Ударение и ритмика. Типы интонационных конструкций: законченное высказывание, специальный вопрос, обращение, просьба, общий вопрос, сопоставительный вопрос с союзом «а», оценка. | 1.2. Словообразование Понятиеобосновеслова. Основасловаиокончание; кореньслова, суффикс, префикс. Морфологический способ словообразования. Распознавание минимально ограниченного числа словообразовательных моделей (учитель— учительница; иностранец— иностранка; городской; читать — прочитать; русский — по-русски. Суффикс–ёнок-/-онок и его роль враспознавании словообразовательных моделей (кошка-котёнок, корова-телёнок, волк-волчонок) Лексико-семантический способ словообразования (напримере ограниченного количества примеров, предлагаемых материалами используемого учебника). | 1.3. Морфология Имя существительное. Одушевленные и неодушевленные имена существительные. Нарицательные и собственные имена существительные. Собственные имена существительные для обозначения имени, отчества, фамилии; географические названия, названия книг, фильмов, спектаклей. Существительные мужского, женского, среднего, общего рода (слова, обозначающие профессии, род деятельности, сферу интересов: врач, политик, коллекционер). Род несклоняемых имен существительных. Число имен существительных. Существительные, имеющие форму только единственного или только множественного числа: конкретные и вещественные. Система падежей в русском языке. Значение и употребление падежей Именительный падеж: - Лицо активного действия
- Название лица, предмета;
- Обращение;
- Наличие предмета;
- Предмет обладания.
Родительный падеж а) без предлога: - Родительный падеж принадлежности;
- Отсутствие лица (предмета) только в настоящем времени;
- В сочетании счислительным и в ограниченных конструкциях;
- Месяц в дате (на вопрос «Какое сегодня число? Первое января.»);
б) с предлогом: - Исходный пункт движения (из, с);
- лицо, которому принадлежит что-либо (у).
Дательный падеж а) без предлога: - адресат действия;
- лицо (предмет), о возрасте которого идет речь (только с личными местоимениями);
- лицо, испытывающее необходимость в чем-либо (только с личными местоимениями);
б) с предлогом: - лицо как цель движения (к);
Винительный падеж а) без предлога: - лицо (предмет) какобъект действия;
- логический субъект приглаголе звать;
б) с предлогом: - направление движения (в, на) ;
- время (час, день недели) (в).
Творительный падеж а) без предлога: - с глаголом заниматься;
- с глаголом знакомить/познакомить;
- профессия лица (приглаголе быть);
б) с предлогом: Предложный падеж С предлогом: - объектречи, мысли;
- место (в/на);
- средство передвижения (на).
Имя прилагательное Род, число и падеж имен прилагательных. Зависимость рода, числа и падежа прилагательного от существительного. Склонение прилагательных. Местоимение Значение, падежные формы изменения и употребление личных местоимений (я, ты, он, она, оно, мы, вы, они). Вопросительные (какой? чей? сколько?), притяжательные (мой, твой...), указательные (этот, тот), возвратное (себя) местоимения. Склонение личных, указательных и притяжательных местоимений. Отличие личных местоимений в падеже местоимений его, ее, их от притяжательных местоимений его, ее, их. Имя числительное Разряды числительных по значению: количественные и порядковые. Разряды числительных по строению: простые и составные. Обозначение даты (первое марта), возраста (четыре года – пять лет – двадцать один год), времени действия (в шесть часов – в два часа – в час). Числительные внумерации (дом номер два). Родовые формы и формы числа у числительных (один/одна-одно-одни; два-две) и их согласование с существительным. Глагол Инфинитив. IиIIспряжение глаголов. Лицо и число. Настоящее, будущее и прошедшее время глагола в изъявительном наклонении. Возвратные глаголы. Особенности их спряжения. Глаголы учить-учиться: управление Вин. П. И Пред. П. (учить – что? – математику; учиться– где? - вшколе). Глаголы хотеть, любить, мочь, должен и их спряжение. Сочетание с формами инфинитива (хочу/хочешь/.... /хотят изучать русский язык, люблю читать) Глаголы движения. Движение пешком и натранспорте (идти-ехать). Движение как однонаправленный процесс (идти, ехать) и как процесс, направленный в обе стороны (ходить-ездить). Временные формы глаголов движения. Категория вида: несовершенный и совершенный вид глаголов. Видовые пары глаголов (нести-носить, везти-возить), спряжение и временные формы. Изъявительное и повелительное наклонения глаголов (общее понятие). Наречие Разряды наречий: образа действия (хорошо, плохо), места (далеко, близко), времени (утром, зимой), меры (много-мало) истепени (медленно, быстро). Указательные и вопросительные наречия. Союзы Простые сочинительные союзы: соединительные, противительные, разделительные. Предлоги. Простые непроизводные предлоги. Принадлежность предлогов падежам. Частица Формообразующие частицы для образования повелительного наклонения (давай, давайте). | 1.4. Синтаксис Словосочетание. Согласование как тип связи в словосочетании. Управление как тип связи в словосочетании. Примыкание как тип связи в словосочетании. Простое предложение. Понятие о субъекте и предикате в предложении. Способы выражения грамматического субъекта: · имя существительноеилиместоимениевформеименительногопадежа (Алинатанцует). Способывыражениялогическогосубъекта; · имя существительное или местоимение в форме винительного падежа (Меня зовут Олег); · имя существительное или местоимение в форме родительног опадежа (У меня есть книга). Способы выражения предиката; · глаголвизъявительномнаклонении. Согласование между подлежащим и сказуемым в предложении. Предложения утвердительные и отрицательные. Способы выражения лексико-смысловых отношений в предложении: · Объектные отношения: беспредложные конструкции (Я читаю книгу.) и предложно-падежные конструкции (Я читаю о России); · Атрибутивные отношения: согласованное определение: (красивая девушка); · Пространственные отношения: предложно-падежные конструкции существительных, наречия (Джон живет в Америке. Наташа живет далеко); · Временные отношения: наречия (Я долго ждала её). Не вопросительные предложения: · Повествовательные и утвердительные (Вчера приехал мой друг. Андрей смотрит телевизор. Сегодня тепло.); · отрицательные (Гости не пришли). Вопросительныепредложения (Сколькостоитэтакнига?) Двухкомпонентные модели (Брат спит. Папа-учитель). Простые предложения с противительным союзома (Это не дом, а школа). Обращение и его выражение. Сложное предложение. Понятие о бессоюзном и союзном (сложносочиненном) предложении (элементарные конструкции). | 1.5. Правописание. Орфография и орфоэпия Употребление строчной и прописной букв. Правописание и произношение гласных (безударные гласные, проверяемые и непроверяемые ударением) и согласных в корнях слов. Правила переноса. Слитное и раздельное написание не с глаголами. Употребление ь в падежных формах имен существительных и глаголах. Правописание предлогов, союзов, частиц (в объеме, установленном стандартами для данного уровня). Правописание гласных после шипящих и ц. Правописание окончаний в именах существительных, прилагательных, наречиях. Гласные э и е в начале слова и под ударением; правописание и произношение. Гласные ы и и; правописание и произношение. Гласные е, е, ю, я вначале и в середине слова; правописание и произношение. Произношение слов с разделительным ь. Произношение твердых и мягких, звонких и глухих согласных. Двойные согласные. Произношение сочетания согласных чн, чт, тц, тьс, сч, стн, здн, лнц и др. Произношение заимствованных слов. Произношение родительного падежа имен прилагательных. Ассимилятивное смягчение согласных перед мягкими зубными (стена). Произношение ш и щ. Пунктуация Знаки препинания в конце предложения. Знаки препинания в простом предложении (тире между подлежащим и сказуемым: Москва-столица России. Тбилиси – столица Грузии.). Знаки препинания в простом предложении с одиночными союзами а, но, и, или. Знаки препинания при обращении. Знаки препинания в предложении с однородными членами (простейшие конструкции без обобщающих слов). Знаки препинания в бессоюзном сложном предложении со значением перечисления.
|
|
|
Комментариев нет:
Отправить комментарий