Жил был художник один,
Домик имел и холсты,
Но он актрису любил,
Ту, что любила цветы.
Он тогда продал свой дом,
Продал картины и кров,
И на все деньги купил
Целое море цветов.
Миллион, миллион, миллион алых роз
Из окна, из окна, из окна видишь ты,
Кто влюблен, кто влюблен, кто влюблен и всерьез,
Свою жизнь для тебя превратит в цветы.
Утром ты встанешь у окна,
Может сошла ты с ума?
Как продолжение сна,
Площадь цветами полна.
Похолодеет душа,
Что за богач здесь чудит?
А под окном чуть дыша,
Бедный художник стоит.
Встреча была коротка,
В ночь ее поезд увез,
Но в её жизни была
Песня безумная роз.
Прожил художник один,
Много он бед перенес,
Но в его жизни была
Целая площадь цветов!
წყარო >>>
უფრო მეტი >>>
ქართულად თარგმანი (აღმოვაჩინე საიტზე – დესპანი, სამწუხაროდ ავტორის ვინაობა არ ვიცი)
ღვთისანაბარა მხატვარს, აქტრისას ტრფიალი კლავს,
ბულვარულ სიმღესრის მსგავსს ვერა, ვერ აცილებს თვალს,
ელევა სახლსა და კარს, ყიდულობს მილიონ ვარდს,
ალისფერ აკოკრილ ვარდს, ურემით აახლებს ქალს.
მილიონ, მილიონ, მილიონ წითელ ვარდს,
ფანჯრიდან რომ ხედავ, გხიბლავს და გტაცებს თვალს,
გულს თუ მოგიძღვნიან, გაუძლებ დროს და დარდს,
ცხოვრებას ყვავილთა სამყაროდ გიქცევს ქალს.
დილის მზე გვირგვინს ქარგავს, მოაფენს ცვარსა და ნამს,
ზმანებადქცეულ ღამეს, ვარდისფერ ფუნჯით ხატავს,
ფერები აოცებს ქალს, თითქოს უნახავს სადღაც,
ვარდების ქუჩის ბოლოს ღარიბი მხატვარი დგას.
მისამღერი….
ხსოვნაში აღბეჭდილ წამს, ვერავის გაუმხელს დარდს,
ვერაფრით ივიწყებს ქალს, ვერავის ამსგავსებს სხვას,
ახლაც დგას გაჰყურებს გზას, სიცხადის სიმწვავე კლავს,
აქტრისას ტრფიალი წვავს, ვარდების ქუჩის მხატვარს.
Комментариев нет:
Отправить комментарий